سلام دوستای گلم

این قسمت رو می زارم واسه اون دوستایی که تا یه تیکه کاغذ گیر میارن روش یه شعر می نویسن!

منتظر شعرهای زیباتون هستم.

ای نگاهت نخی از مخمل وازابریشم                          چند وقت است که هر شب به تو می اندیشم

به تو آری به تو یعنی به همان منظر دور                    به همان سبز صمیمی به همین باغ بلور

به همان سایه همان وهم همان تصویری                     که سراغش ز غزل های خودم می گیری

به همان زل زدن از فاصله ی دور به هم                    یعنی آن شیوه ی فهماندن منظور به هم

به تبسم به تکلم به دل آرایی تو                              به خموشی به تماشا به شکیبایی تو

به نفس های تو در سایه ی سنگین سکوت               به سخن های تو با لهجه ی شیرین سکوت

شبحی چند شب است آفت جانم شده است                   اول اسم کسی ورد زبانم شده است

در من انگار کسی در پی انکار من است                   یک نفر مثل خودم عاشق دیدار من است

یک نفر ساده چنان ساده که از سادگی اش                 می شود یک شبه پی برد به دل دادگی اش

آه ای خواب گران سنگ سبکبار شده                       برسر روح من افتاده و آوار شده

در من انگار کسی در پی انکار من است                   یک نفر مثل خودم تشنه ی دیدار من است

یک نفر سبز چنان سبز که از سرسبزیش                  می توان پل زد از احساس خدا تا دل خویش

رعشه ای چند شب است آفت جانم شده است              اول اسم کسی ورد زبانم شده است

آی بی رنگ تراز آیینه یک لحظه بایست                   راستی این شبح هر شبه تصویر تو نیست؟

حتم دارم که تویی آن شبح آیینه پوش                      عاشقی جرم قشنگی ست به انکار مکوش!

آری آن سایه که شب آفت جانم شده بود                    آن الفبا که همه ورد زبانم شده بود

اینک از پشت دل آیینه پیدا شده است                      و تماشاگه این خیل تماشا شده است

آن الفبای دبستانی دلخواه تویی                            عشق من آن شبح شاد شبانگاه تویی!

ادامه مطلب